زائر

روزی رسول خدا (ص) نشسته بودند که عزرائیل به ملاقات آن حضرت آمد.

پیامبر(ص) درخال صحبت با او پرسیدند : «ای عزرائیل تو چندین سال است که

مامور قبض روح انسان ها هستی، آیا تاکنون دلت برای کسی هم رحم آمده است؟»

عزرائیل گفت: من در این مدتدلم برای دو نفر سوخت:

1. روزی دریا طوفانی شد و امواج سهمگین دریا یک کشتی را درهم شکست.

همه ی سرنشینان کشتی غرق شدند، تنها یک زن حامله نجات یافت .

او سوار بر پاره ی تخته ی کشتی شد و امواج ملایم او را به ساحل آورد

و در جزیره ای افکند. در این میان پسری از او متولد شد. من مامور شدم

جان آن زن را قبض کنم. دلم به حال آن پسر که نوزاد او بود، سوخت.

2. هنگامیکه شداد بن عاد، سال ها به ساختن باغ بزرگ و بهشت

بی نظیرخود پرداخت و همه ی توان و امکانات و ثروت خود را

درساختن آن صرف کرد و خروارها طلا و گوهر های دیگر را برای

ستون ها و سایر زرق وبرق آن خرج نمود تا تکمیل شد،وقتی که خواست

از آن دیدار کند، همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست خود را

از رکاب برزمین نهاد ، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد

که جان او را قبض کنم. آن تیره بخت از پشت اسب، بین زمین و رکاب گیرکرد

و مرد. دلم به حال او سوخت، از این رو که عمری را به امید دیدار بهشتی که

ساخته بود به سربرد، سرانجام هنوز چشمش برآن نیفتاده بود که اسیرمرگ شد.

هنگامی که سخنان عزرائیل به اینجا رسید، جبرئیل به محضر پیامبر(ص) رسید

و گفت : ای محمّد، خدایت سلام رسانده و می فرماید:

به عظمت و جلالم سوگند که آن کودک ، همان شداد بن عاد بود. او را از

دریای بیکران به لطف خود گرفتیم، بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم.

در عین حال، کفران نعمت کرد و خودبینی و تکبر نمود و پرچم مخالفت برافراشت.

سرانجام عذاب سخت ما، او را فرا گرفت تا جهانیان بدانند که

ما به کافران مهلت می دهیم امّا آنها را رها نمی کنیم.

چنان که در قرآن نیز آمده است:

« انما نملی لهم لیزدادوا اثما ولهم عذاب مهین» ما به کافران مهلت می دهیم تنها

برای اینکه برگناهان خود بیفزایند و برای آنهاعذاب خوار کننده ای آماده شده است.

( سوره ی آل عمران آیه ی 178)

آری،خداوند ممکن است در مقاطعی از زمان، امکانات مادی و زرق و برق دنیا را

در اختیار کسانی قرار دهد که بسیاری از قلوب ضعیف را به سؤال وشک و تردید

وادارد، امّا واقعیت این است که سنت لایتغیر الهی، براین اصلاستوار است که

هرگز اهل کفر و ظلم را رها نخواهد فرمود ومهلت به آنان را به عنوان موقعیتی

برای افزایش گناهان آنان و آزمایش دیگران مقرر فرموده است.