دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند/واندران ظلمت شب آب حياتم دادند/ بي خود از شعشعه ي پرتو ذاتم كردند/باده از جام تجلي صفاتم دادند/ چه مبارك سحري بود و چه فرخنده شبي/آن شب قدر كه اين تازه براتم دادند//